DORIS MÖLLE
MIEN ANSINNEN
1965 boren un upwussen dicht bi de Lünborger Heid.
Lehr as Huswirtschaftsmeesterin.
Arbeid in Düütschland un Utland, Grootköök un in Huusholt.
Wat ik süs noch lehrt hev:
-Bi di wen, wenn du truurig büst
-Boomstill sitten blieven un mit dat Hart beden
-Glöven leven
-Sik üm de Seel sorgen
veele Jöhr heff ik dat mookt för Köppels un Enkelte.
Dörtig Johr weu ik in Lohn un Brod un blangenbi heff ik ok arbeid ohn Geld.
Dorbi heff ik markt, de Minsch is mehr as dat wat du sühst.
Mehr as dat wat he leist, he arbeid, sik köppen kann.
Wi sünd mehr, wi sünd Liev, Geist un Seel.
In Tieden wo us dat Leven hatt angeiht oder ok, wenn wi enen Dusel hebbt, is dat bannig wichtig, dat du bi di blevvst.
Dat is god, wenn du di Tied nimmst, för Truer un Freid.
Wenn du dat levst wat du feuhlst, dat du ok up dien Been blieven deihst, een klooren Koop un een lichte Seel beholst.
So blifft dat Leven lebennig.
Üm us to, in usen Alldag, is dat swoor, dorvör Tiet, Lüüd un Ruum to finnen, dor will nüms wat vun wäten.
Wenn du wullt, maak ik mi, mit di tohop op´n Padd.
Villicht kann ik di helpen, di mit di sülven trecht to finnen.
Denn allens hett sien Tiet!